Hulp vragen

Eén van de stappen die ik heb gezet in het begin van mijn herstel was om mezelf op te geven voor een Empowerment cursus. Toen ik echter na de intake hoorde waar deze cursus werd gegeven, zakte de moed mij in de schoenen en raakte ik in paniek. Het was recht tegenover de plek waar het misbruik plaats had gevonden! Een straat waar ik al in geen jaren was geweest. Sterker nog, ik heb de hele wijk al die tijd vermeden.

Bij mijn behandelaar heb ik dit toen bespreekbaar gemaakt. Ik heb vervolgens contact opgenomen met de cursusleidsters, gezegd waar ik tegenaan liep en wat ik dacht nodig te hebben van hun om deze stap te kunnen zetten. Of in ieder geval te proberen, want ik wilde zo graag. Door de oplopende spanning zou ik kunnen gaan dissociëren; daar was ik erg bang voor. Dit gebeurde ook, maar ik kon mezelf redelijk snel weer met twee benen op de grond krijgen. Bij binnenkomst kon ik meteen bij iemand terecht met een kopje thee en hebben ze me geholpen met het relativeren van de situatie met feitelijkheden, een bemoedigende blik, een arm om mijn schouder en een paar oefeningen om te kunnen aarden. Precies de hulp waar ik om had gevraagd.

Deze gebeurtenis heeft zo moeten zijn… Wat een overwinning was dit voor mij! Soms lijkt het wel of soortgelijke situaties op mijn pad komen zodat ik kan ontdekken of ik klaar ben voor een volgend stapje. Of dat ik meer tijd nodig heb.

Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Je mag altijd hulp vragen.

 

Warme groet,

Nicole